Dear Hearts - Grab My Hand
Dear Hearts mixt het hippe orgcore-geluid met 85% Social Distortion-adoratie. Als een kruisbestuiving tussen een stoere Stardumb-band en een meer rockerige TKO-band. Je kunt het ook simpel bestempelen als een lichtere vorm van Nothington zonder de brommerige zang. Tijdens de eerste luistersessie gaat opener Unbearable er direct al goed in en opvolgers Serotonin en Grab My Hand ook zeker wel. De band grossiert namelijk in prima in het gehoor liggende tracks. Maar als de plaat vervolgt blijken alle tracks een beetje hetzelfde semi-uptempo/ midtempo ritje te rijden. Dat is misschien ook een beetje inherent aan het genre, maar als ook zanglijnen bewijzen dat de zang een krappe voldoende gaat scoren wordt het ware potentieel (helaas) niet behaald. Op de EP viel zoiets minder op, maar als je elf tracks uit moet zitten wordt het domweg een beetje teveel van het goede. Wel zitten er een aantal extreem catchy tracks tussen zoals het nummer June die na de eerste luisterbeurt al in je hoofd blijven steken. Daarbij is er veel aandacht besteed aan de aankleding van het product en dat is ook altijd mooi om te zien. Ik denk dat er echter wel meer mogelijk is met dit type geluid zodra er wat afwisseling op de plaat te vinden is. Al met al is het zeker geen onaardig debuut en ik verwacht dan ook dat er voor later plaatwerk vast wel een label gek genoeg is om met deze mannen in zee te gaan.
Score: 69/100
Reacties | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|