Onlangs was Only Crime (met Russ Rankin van Good Riddance, Aaron Dalbec van Bane en Converge, Bill Stevenson van oa Black Flag, Descendents en All, Dan Kelly van The Frisk en Tegan And Sara en Matt Hoffman van Modern Life Is War) samen met Astpai op stap door Europa. PUNX.nl sprak voor de show in de Melkweg even kort met Russ Rankin.

Jullie worden overal in de media ‘supergroup’ genoemd. Wat is je eigen favoriete ‘supergroup’?
Ik zou denk ik dan zeggen: Bad Religion. Sowieso een belangrijke band voor mij en de eerste keer dat ik ging nadenken over hoe muziek een middel is een boodschap over te brengen. Melodieuze punkrock met een boodschap: dat is wat wij met Only Crime ook doen.

Rond de tijd van Virulence (het tweede album van Only Crime) ben je gestopt met Good Riddance, toch?
Nadat we My Republic hadden opgenomen ergens rond 2006 waren we helemaal niet zo actief meer als band. Dat kwam deels omdat onze gitarist terug naar school was gegaan en we dus sowieso niet fulltime konden gaan touren. Rond die tijd kreeg iedereen ook nog eens kinderen, wat het al helemaal moeilijk maakt natuurlijk. We gingen van een fulltime tourende band naar een bijna nooit meer spelende part-time band ofzo. Daarnaast werd de plaat niet echt supergoed ontvangen en kwamen er steeds minder kids naar de shows. Dat voelde zo gek, dat we de stekker er uitgetrokken hebben toentertijd.

Maar toch weer bij elkaar met Good Riddance!
Tja. Zo gaan die dingen. Nu de kinderen oud genoeg zijn dat papa even wat dagen op pad kan zijn en nu Luke (guitarist – red.) niet meer op school zit hebben we wat meer tijd. We houden van de liedjes en houden van het samen spelen. Vergeet niet dat we ook gewoon werken nog. Punkrock alleen betaald de rekening niet!

Ook met Only Crime heb je het na een rustige periode - en een supergoed album in de tas - weer behoorlijk druk?
Onze drummer was behoorlijk ziek (hersentumor, red.) tussen de tweede en laatste plaat, maar gelukkig gaat het nu allemaal een stuk beter. Ook hebben we in die tijd wat geschoven met de line-up. Dat alles zorgde ervoor dat we eigenlijk het in 2008 al begonnen werk pas in 2014 uit konden brengen. Overigens hebben we tussen 2010 en 2014 geen enkele show gespeeld. Dat maakt deze tour zo cool. Eindelijk weer eens showtjes spelen en je nieuwe nummers ten gehore brengen.

Is het verschillend om voor Good Riddance te zingen dan voor Only Crime?
Ik denk dat het verschil meer zit in de tekstuele content dan in de zanglijnen ofzo. Good Riddance is meer dogmatisch en strak ‘to-the-point’. Bij Only Crime is het meer zo van dat je er iets meer over na moet denken. Dat het ietsjes dieper zit. Maar eigenlijk verschilt dat ook per nummer.

Qua teksten schijf je - net als bij Good Riddance -  alle teksten voor Only Crime zelf, toch?
Ik sta altijd open voor suggesties, maar ik schrijf inderdaad de teksten en melodielijnen enzo. De andere jongens schrijven dan de riffs en komen met verdere ideeën enzo.

Wat is qua tekstuele inhoud je beste plaat?
Da’s een lastige! Niet dat ik trouwens gemakkelijker een enkel nummer zou kunnen noemen eigenlijk. Nou.. Ik denk toch Symptoms of a Leveling Spirit. Niet alleen omdat het de best verkochte Good Riddance plaat is, maar ook omdat het gewoon een goede plaat is. Het blijft altijd lasting om datgene wat je in je hoofd hebt om te zetten naar iets lastbaars. Het is altijd tof als het dan lukt. In die periode heb je natuurlijk ook het hele opnameprocess, je privéleven en het touren dat meeweegt aan hoe je er op terugkijkt. Alles bij elkaar ben ik erg tevreden over wat we met Good Riddance hebben gedaan en ik verwacht niet dat Only Crime iets soortgelijks gaat lukken, maar zolang we soortgelijke kwaliteit kunnen blijven bieden hoor je mij zeker niet klagen.