Ik vond vroeger Lagwagon altijd superkut. Beergoggles, het nummer dat ik vaak hoorde bij vrienden, deed me denken dat het een band was dat alleen maar over zuipen en meisjes schreef met simpele drie-akkoorden riedeltjes. Toen kwam Resolve uit in 2005 en ik luisterde eigenlijk voor het eerst écht naar de band. Resolve is een ijzersterke plaat en ook al was ik niet direct een fan van het oudere werk, ben ik stukje bij beetje de band op waarde gaan schatten. Want ik moet toegeven dat Lagwagon alleen al op basis van alles dat voor Hang uitkwam echt een hele goede band is.
Nu is er dus Hang. Een emotievolle poppy hardcore skatepunk plaat zoals ik eigenlijk nog nooit heb gehoord. Mijn domme vooroordelen over tekstueel en muzikaal kunnen wordt werkelijk waar vernietigt door Joey Cape en z’n mannen. Wat zit deze plaat ontzettend goed in elkaar, zeg! Hoewel de kant-b met Burning Out in Style, One More Song en You Know Me mijn voorkeur heeft staan er enkel klappers op deze plaat. En daarbij komt het in zijn totaliteit tot een mooi compleet geheel. Ook een kunst! Laten we hopen dat de band, net als Swingin’ Utters die ook net wéér een dijk van een plaat hebben uitgepoept, een tweede adem heeft gekregen en wat sneller en meer blijft uitbrengen. Wie had ooit gedacht dat de band na zo’n tijd met zo’n goeie plaat zou komen? Zowel de (slecht gefundeerde) haters als de liefhebbers van het eerste uur moeten dit echt even checken.